M. Ślazyk, Tajemniczy świat lokalnych roślin - Lepiężnik.

Lepiężnik

Lepiężnik Petasites to jedna z  roślin najwcześniej kwitnących wiosną. Zakwita jeszcze przed rozwojem liści. Oprócz niewielkich liści łodygowych, lepiężnik wytwarza też liście odziomkowe wyrastające bezpośrednio z kłącza. Olbrzymie liście odziomkowe rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów i mogą osiągać średnicę kilkudziesięciu centymetrów. Liście lepiężnika białego i lepiężnika różowego to największe liście występujące u roślin dziko rosnących w Polsce. Lepiężniki spotkamy w miejscach wilgotnych, zwłaszcza nad potokami i rzekami, gdzie tworzą łopuszyny, czyli jednogatunkowe skupienia wyróżniające się wielkimi liśćmi. W Polsce wyróżniamy m.in. lepiężnik biały, lepiężnik różowy, lepiężnik wyłysiały.

Lepiężnika w średniowieczu używano do leczenia dżumy i różnych chorób zwierząt domowych. Sok z kłącza i papkę ze świeżych liści stosowano do leczenia ran. W medycynie ludowej lepiężnik był wykorzystywany w leczeniu padaczki, nerwic, kolek, nadciśnienia, bolesnych miesiączek, astmy, uporczywego kaszlu, alergii i bezsenności. Przy nieżytach górnych dróg oddechowych i astmie stosowana była herbata z liści, a przy gruźlicy płuc - okłady ze świeżych liści.

Lepiężnik, fot. M. Ślazyk

Literatura:

·         Rutkowski Lucjan, Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski Niżowej, Warszawa, 2006, Wydawnictwo Naukowe PWN, ISBN 83-01-14342-8.

·         http://rozanski.li.pl

·          Matuszkiewicz Władysław, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa 2006, Wydawnictwo Naukowe PWN, ISBN 83-01-14439-4.

·         Kuźniewski Eugeniusz, Augustyn – Janina, Przewodnik ziołolecznictwa ludowego, Warszawa, 1986, Wydawnictwo Naukowe PWN.