Jasło. Opis miasta i okolicy - z cyklu prasowego Z Geografji Galicji z roku 1914.

Zachowano pisownię oryginalną. Źródło u autorów.

Jasło.

           Jasło, siedziba starostwa, w pobliżu zlewu trzech rzeczek Jasiołki, Dębówki i Ropy, które od tego miejsca przybierają nazwę Wisłoki; leży w pięknej dolinie na 233 metry nad poziom morza. Ślad istnienia Jasła znajdujemy już w r. 1328 jako wsi Kassel, którą Kazimierz W. w r. 1366 przemianował na miasto, obdarzając prawem magdeburskiem. Dzisiejszy kościół murowany wystawili w r. 1446 bracia Stanisław Cielątko, doktor dekretaljów i scholastyk sandomierski oraz Mikołaj herbu Ciołek, kanonik przemyski. Od tego czasu zaczęły się nieszczęścia Jasła. Król węgierski Maciej Korwin spalił miasto w r. 1474. Następnie przez długie lata istniało jako starostwo ziemskie niegrodowe. Z tych czasów wiadomo, ze Zygmunt III zabronił żydom osiedlać się i otwierać handle w Jaśle, a w r. 1619 ponowił i zaostrzył zakaz przeciw żydom, gdyż „mieszczanom w handlu przeszkadzają i wiktuały podkupują”. Podczas najazdu Szwedów w r. 1655 zostało złupione i spalone. W r. 1683 dotknął miasto straszny pożar, to samo zaszło w r. 1755 i 1826.

           Oprócz kościoła parafialnego w Jaśle był klasztor i kościół Karmelitów niewiadomego założenia, ale prawdopodobnie przed r. 1437. W kaplicy tego klasztoru znajdowała się studnia, którą św. Wojciech, idąc z Węgier, miał błogosławić i obraz cudowny N. P. M. zwanej węgierską, znajdujący się obecnie we wsi Tarnowcu, :do którego tak wielka ilość pątników z Polski a szczególnie z Węgier się schodziła, że ich miasto pomieścić nie mogło”. Klasztor zniósł cesarz Józef w r. 1786. Obecnie niema ślad tej sławnej studni.

          Powiat jasielski, zawierający bogate źródła nafty, liczył w r. 1910 ludności 87.659 głów, w tem Polaków 80.256, Russkich 7.377, Niemców 15, innych 11. Według wyznania było  rzymsko–katolików 74.584, greko–katolików 7.529, żydów 5.743, innych wyznań 22.