Gorlice.
Gorlice, siedziba starostwa, nad rzeką Ropą, u podnóża
Karpat, na 304 m .
nad poziom morza, w okolicy malowniczej. Jak niesie podanie, miało być założone
przed osadników ze Zgorzelic (Goerlitz) na Ślązku. Słynne było od dawna
niepoślednim ruchem handlowym, z tego powodu nazywano je zbyt może szumnie
„małym Gdańskiem”.
Dnia 3 października 1874 r. a więc akurat 40 lat temu
zostały nawiedzone straszną klęską pożaru i w ciągu 2 godzin przy strasznym
wichurze 437 zabudowań z całem mieniem mieszkańców oraz kościół starożytny
poszło z dymem; 9 osób znalazło śmierć w płomieniach. Po tym pożarze powoli
powstało nowe miasto z cegły i kamienia zbudowane, dzięki składkom w całej
Galicji zbieranym.
W odległości 5 kil. Od Gorlic znajduje się w malowniczem
położeniu zamek Szymbark, sięgający jeszcze czasów Jana Kazimierza; miał w nim
przebywać czas jakiś któryś z książąt Rakoczych.
Poblizka osada Męcina Wielka posiada tak zwane grunty
sołtysie. Są to nadania, datujące się jeszcze od Jana III, króla polskiego,
poczynione dla zasłużonych żołnierzy w bojach z Turkami i Tatarami. Nadanie te
wolnej własności gruntowej mieściły w sobie zarazem prawo zbierania tłuszczu,
ukazującego się w owych stronach na powierzchni ziemi. W Siarach w sąsiedztwie
Gorlic już przedkilkudziesięciu laty włościanie zbierali warząchwiami, w
dołkach umyślnie wybranych lub przez samą naturę stworzonych, ten tłuszcz
ziemny, używając go do smarowania osi, rozmiękczania skór itd. Sprzedawano taką
ropę także na Węgry. Trwało to dosyć długo, aż dopiero Książe Stanisława
Jabłonowski, właściciel dóbr Kobylanka, począł poważniej tę sprawę traktować a
Ignacy Łukaszewicz, nazywany powszechnie w Galicji ojcem przemysłu naftowego,
popchnął ją naprzód, zakładając na większą skalę kopalnie, a następnie
destylarnie.
W następstwie ów przemysł naftowy ogromnie się rozwinął i
stanowił poważne źródło bogactwa krajowego.
Według spisu z r. 1910 powiat polityczny gorlicki liczył
ludności 82.203, z tego Polaków 62.013, Russkich 19.823, Niemców 73, innych 91.
Pod względem wyznaniowym liczono wtedy rzymsko–katolików 56.307,
grecko–katolików 19.683, żydów 6.179,
innych 34.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz