Kamieniarstwo

            Kamieniarstwo na Łemkowszczyźnie posiada bardzo starą tradycję. Jedną z najwcześniejszych wzmianek, dowodzących niezbicie istnienia kamieniarstwa na omawianym terenie, jest zapis z 1667 roku w księdze miejskiej Jaślisk. Jednym z najpoważniejszych ośrodków ludowego kamieniarstwa na terenie Polski była do niedawna wieś Bartne, w powiecie gorlickim, wraz z kilkoma pobliskimi wioskami. Brak wiadomości historycznych nie pozwala nam ustalić, kiedy w Bartnem i wsiach okolicznych zapoczątkowane zostało rzemiosło kamieniarskie. Tradycja miejscowa wiąże je z momentem powstania wsi, którą według podania założyli przed mniej więcej 300 laty przybysze z niezbyt odległej Jasionki. . Tymi najstarszymi osadnikami i założycielami Bartnego mieli być według jednej wersji – niejacy Boroszowicz i Sobin, według innej – przodkowie Hnatowyczów, Dutkanyczów, Bykanyczów i Pidbereźniaków, których rody dotrwały w Bartnem, do czasów przesiedleń dokonanych na terenie Łemkowszczyzny w okresie okupacji i po zakończeniu II wojny światowej. Wśród miejscowości w których uprawiane było rzemiosło kamieniarskie, w najbliższym sąsiedztwie Bartnego znajdowały się Bodaki, Przegonina i Pstrążne. Wytwarzano tutaj głównie przedmioty użytkowe takie jak koła młyńskie oraz do żaren, brusy, a winnych mniej znaczących ośrodkach jak Wapienne i Folusz – również osełki oraz przetwarzano kamień do różnych celów budowlanych.

              Innym niezmiernie ciekawym zagadnieniem związanym z twórczością artystów- kamieniarzy na terenach łemkowszczyzny, są często tu spotykane, pięknie wplecione w miejscowy krajobraz liczne kamienne kapliczki i krzyże. Obiekty te zaliczane są do tzw. Małych form architektury sakralnej.